İştahsız çocuk annesi olmak

Çocuğunun peşinde tabak kaşık koşan anneler vardır ya! Onları bir hayal edin lütfen, belki annelik hayatınızın içinde birkaç kez ya da pek çok kez siz de koşturdunuz, o tabak bitecek diyerek... Her zaman koşturduğumu söyleyemem ama bu rüzgara ben de kapılıyorum sık sık! Çünkü çocuklarım pek bir şey yemiyor, yemek yemeyi sevmiyorlar...  İşte ben de bu satırları böyle bir ruh halinde yazıyorum. Sebzelerle, meyvelerle, et, balık, kemik suyuyla beslemek istiyorum; türlü türlü tarifler ama yok! Bu akşam da dün akşam gibi düşünüyorum: “çocuklar neden yemek yemek istemez”

Zorlayarak ya da ısrarla bir şey yapmıyorum elbette. Benim yöntemim alternatif sınmak! Mesela kabak, karnabahar yemiyorlarsa köftenin içine katıyorum. Brokoli yemiyorlar, mercimek çorbasına ekliyorum. Alternatif tarifler, katıp karıştırmalar, güzelce sunumlar, acıkmalarını beklemeler derken sonuç her zaman istediğim, hayal ettiğim gibi olmuyor... Yine bugünümüze şükür diyeyim Bade Berke kadarken daha zor yerdi, hem porsiyonları hem öğünleri daha azdı. Yine de çözemiyorum hala neden yemek yemek istemezler???

Mesela Bade yemek ve uyku ile o kadar uzak ki “daha dün akşam yemek yedik, niye şimdi kahvaltı yapıyoruz ki” diyor!!!! Ya gerçekten bunu söylüyor ve söylediğinden de emin:)))
Ben ise akşam yatarken kahvaltıda ne yesem diye düşünüyorum:)))))
Sizce enteresan olan hangimiz???

Sizinkiler nasıl, merak ediyorum? Bir tek benim çocuklarım mı yeniyor? Ben mi yemek pişiremiyorum??? Anne acıktım diyorlar mı???
Ha bir de dip not: arkadaşımla çocukların iştahsızlığını konuşurken söylemişti; oğlu gece rüyasında “yemeyeceğim” diye sayıklıyormuş!! Var mı sizde de böyle anılar, hadi yazın.