Bade mi Defne mi

Bebeğinize isim düşünürken nelere öncelik verdiniz? Bebeğinizin ismini seçerken nelere dikkat ettiniz? Acaba bebeğiniz büyüdüğünde ismini beğenecek mi diye düşündünüz mü? İki isim mi, tek isim mi? 

Benim de, eşimin de çocuklarımın da ikişer ismimiz var. Ben ailemin son çocuğuyum, iki ablam var. Onların tek ismi varken annem ve babam bana iki isim koymuşlar. İki isim sahibi olmak bana seçenek sundu, ben böyle bakıyorum bu duruma. Çocuklarımıza da ikişer isim koymayı tercih ettik eşim ile. 

Doğduğumdan beri bana Hande denmiş. Elif göbek adım olmuş. Bir iş görüşmesi mülakatında ''hangi isminizi kullanıyorsunuz, size nasıl hitap edelim'' dediklerinde hiç düşünmeden ''Elif ismini kullanıyorum, bana Elif diyebilirsiniz'' demiştim. O şirkette tam 12 yıl çalışacağımı bilmiyordum tabi ki... Bu bir dönüm noktası, Elif ismini kullanmak istiyorum diye düşündüm ve iyi de yapmışım. İş hayatıyla beraber tanıştığım herkese ''ben Elif'' dedim. Yoksa ailemin alışkanlığını değiştiremezdim. Hande ismimi de çok seviyorum. Siz de nasıl isterseniz öyle hitap edebilirsiniz.

Bade'nin de diğer adı Nuran. Rahmetli annemin ismi. Bade ise eşimin ve benim isimlerimizden birer hecenin birleşimi: BAhadır ve HanDE

Bade isminin anlamı hakkında da çok yazı var. Biz en çok kutsal aşk anlamını sevdik. Bebeğimize isim ararken düşündüklerimiz arasında Defne de vardı. Bade ismini o kadar çok sevdik ki Defne seçeneğini eledik kısa sürede. Peki nereden çıktı Bade'nin bu Defne hayranlığı???

Geçtiğimiz sene yayınlanan Kiralık Aşk dizisini severek izledik. Bade de dizideki Defne karakterine hayran, bayılarak izliyor. Keşke benim adımı Defne koysaydınız vs vs... Sonra ona anlattım Defne ismini de düşündüğümüzü ama Bade'yi daha çok sevdiğimizi. Parkta, tatilde tanıştığı çocuklara adının Defne olduğunu söylemek istedi, o da bunun gerçek olmadığını biliyor ama keyif alıyor. Hatta bilekliğine Defne yazdırdı! Defne Bade Nuran :))

Bu konuda ben de ona engel olmadım. Her iki ismi de çok seviyormuş, kullansın madem... Bakalım başka hangi isimlere takılacak daha???

Siz ne dersiniz, Defne isminden hevesi geçecek mi? Bu arada ben iki isme sahip olmaktan oldukça memnunum, bu konuda siz ne düşünüyorsunuz merak ediyorum. Haydi bize yazın düşüncelerinizi...

kimselerin vakti yok

Sizin için bir gün, 24 saat yetiyor mu? Yetmiyor bana... Sabah uyandığımda akşam erkenden uyuyacağım derken gün içinde yapmayı planladıklarım, yapmak istediklerim tamamlanmamış oluyor çoğunlukla. Ben mi yetmiyorum, zaman mı az, benim yapmak istediklerim mi fazla derken bir gün daha bitiyor. 

''Ah, kimselerin vakti yok

Durup ince şeyleri anlamaya'' 

Aslında minimum beklenti maksimum mutluluk öyle değil mi? Çocukların öz bakımları hariç onlarla özel zaman geçirmek istiyorum. Bade ile evcilik oynamak, Berke ile etkinlikler yapmak, gün içinde biraz kitap okumak, birkaç kişiyi aramayıp telefonda görüşmek, hatır sormak vs...
Hal böyle olunca koşturmaca arasında atladıklarım oluyor. Ne zamandır görüşmediğim arkadaşımı arayamıyorum, Bade ile istediği kadar oynayamıyorum. Ve tabi ki öncelik sırasına göre ertelenenler ertelenenler...

''Ah, kimselerin vakti yok

Durup ince şeyleri anlamaya''

Durup ince şeyleri anlamaya, şükretmeye vaktimiz var mı? Kimi zaman aklımıza bile gelmiyor durup halimize şükretmek! Bazen birkaç mısrada, çoğu zaman okuduğum notlarda iki dakika uzaklara dalıyorum. Şükür ediyorum. Bu koşturmaca beni yorsa da şükür sebeplerim o kadar fazla ki... Geçen gün eskiden uyguladığım bir yöntem geldi aklıma: önüme bir kağıt kalem alıp yazmaya başladım. Beni o anda zorlayan şey neydi? Peki bunun ödülü neydi? Baktım ki artıları daha fazla! Daha çok şükretmeli daha çok sevmeliyim yaşadığım anı. Bunu fark etmek her zaman kolay olmuyor elbette ama yaşadığımız her an şükür sebeplerimiz o kadar çok ki... 
Hayatın ince detaylardan oluştuğunu hatırlamak, incelikleri görebilmek gerek. Beklentileri bir kenara bırakıp an'a odaklanmak... Keşke her zaman yapabilsek... Ben çoğu zaman unutuyorum bunları. Bugün önümde kağıt kalem yerine blogum ve yazdım içimden geçenleri. Okuduğum iki mısra bana bunları yazdırdı. Belki siz de okuduğunuzda kendi şükür sebeplerinizi hatırlayacaksınız. Belki ben unuttuğumda ya da kendimi güçsüz hissettiğimde açıp okuyacağım, kim bilir?

Babalar Günü Hatırası 2017

2017 yılının da anneler ve babalar günü geçti hayırlısıyla. Bizim için çok çok özel programlar yapılmaz böyle günlerde. Eşim de ben de çok üzerinde durmayız o günlerin. Desem deeeee içten içe bir kutlama bekliyoruz ikimiz de, itiraf edelim.

Bu yıl babalar gününde Ankara'da idik. Yıllık izin başlangıcında ilk durak Ankara oldu. Amasya'ya gitmek için yola çıkmıştık ki aracımız arızalandı. V kayışı koptuğunu fark edince hemen servisi aradık. Araç servise, biz de misafir olduğumuz eve geri döndük. Yine çok şükür ki merkezden fazla uzaklaşmamıştık.
Aracın hazırlanmasını beklerken Ankara'nın meşhur Dikmen Vadisi'ni de gezelim dedik. Özel günler için fotoğraf çekimlerinde çok tercih ediliyormuş. Gelinleri de parkta görünce tamam dedik, ışık güzel! Yolculuk hali, hemen birkaç fotoğraf aldık.

Anneler gününde ise kahvaltıya gitmiştik. "Muhlama" sosyal medyadan görüp takip ettiğim ve lezzetlerini merak ettiğim bir mekandı. Sabah 9 gibi anneler günü kahvaltımız başlamıştı. Malum bizim çocuklar erken uyanıyorlar. Gerçekten güzel bir yer imiş... youtube/bademlebuduk videomuzu izleyebilirsiniz. Bade kahvaltıdan sonra dolma bile yedi! Canım kızım dolma sever...

Özel planlar yapmadan, spontane kutlamalar ile geçiyor bizde bu gibi günler. Eskileri yad ediyor, hatıralarımızı canlandırıyoruz. Öyle süslü sözcükler ile sosyal medyadan kutlamasak da bize her gün babalar günü, her gün anneler günü :)))