Bir emzik hikayesi

Bu yazı bir emzik bırakma hikayesi değildir. Neden bilmiyorum ama emzik bıraktırma hikayelerini okurken buluyorum bazen kendimi. İki çocuğum da emzik kullanmadı desem yeridir. Neden kullanmadılar, neden bırakmadık hikayesi olsun bu da...

İlk bebeğime hamile iken, hatta hamile bile değilken emzik vermeyi de almayı da hiç düşünmemiştim. Bebek için oyalanmadan öte bir şey olmadığını düşünüyordum. Hatta olumsuz yorumları da okuyunca iyice soğumuştum. Bade için emzik hiç düşünmemiştim. Doğum yaptığımda hastanede diğer annelerin doğar doğmaz bebeklerine kocaman kauçuk emzikleri verdiklerini görünce de hayret ettim. Anlam veremiyordum. Bade kolik bir bebek idi. Sanırım 3-4 aylık falandı, en yakın eczaneye gidip emzik almıştım. Hemen kaynattım vs Bade’ye verdim. Gerçekten onu sakinleştirmişti. Şokta idim. Birkaç gün sonra eskisinden daha az kolik olup, emziği istemeyince hiç ısrar etmedim. Yani bir emzik bıraktırma hikayemiz olmadı.

Berke’nin doğum çantasında 2-3 çeşit emzik vardı. Doğar doğmaz verirsem alışır düşüncesiyle hastaneye götürdüm. Aldı mı? Tabi ki hayır! Ben yine şoktaydım! Bade aylar sonra emzik aldı, Berke de zamanla alışır belki diye düşünerek piyasada almadık emzik bırakmadım. Online sipariş bile verdim. Yok hayır hiç birini istemedi... Yalan değil, ben de çok fazla ısrar etmedim. Pes ettim. Sadece yukarıdaki fotoğrafta bir süre takmıştır emziği işte...

Benim çocuklar istemedi, alışmadı, emzikten hoşlanmadılar pek. Ben de çok istemiyordum işte Allah gönlümüze göre vermiş. Ama dışarıda emzikle gezen bebişleri görünce merak ediyorum acaba gerçekten artıları eksilerinden fazla mı?