Rus Kızıl Ordu Korosu ve Haluk Levent

Önceki gün yani salı günü Aleksandrov Rus Kızıl Ordu Korosu ve Haluk Levent Cumhuriyet Marşları Konseri'ne katıldık. Büyüleyici bir gösteriydi... Bu bir Haluk Levent konseri değildi. Koro pek çok gösteri yapmış ama gittiği ülkeden bir solist daha önce hiç almamış. Haluk Levent bu anlamda bir ilk oldu. Tabi bu Haluk Levent için de çok önemli. Yıllardır Rus Kızıl Ordu Korosunu dinlemek istermiş, bakın görün ki dinlemenin dışında onlarla ortak bir projede yer aldı. Tüm dünyada ilk kez bu koroya dışarıdan katılan bir solist oldu. Gösteri sırasında kendisi anlattı. Ve dedi ki: ''lütfen hayallerinizi küçümseyin, hayal etmekten vazgeçmeyin'' Sovyetler Birliği ordusu Red Army'nin resmi korosu, gösterilerinde Rus halk şarkıları, opera aryaları ve popüler müziklere yer vermenin dışında dans gösterileriyle de büyülüyor. Mesela bunlardan bir tanesi Kalinka'yı herkes bilir sanırım. Koro, Sovyetler Birliği dağıldıktan sonra da Rusya'da ve diğer ülkelerde konserlerine devam etmiş. Türkiye'de...

Yürüyen Ağaç olur mu?

Çocuklar çizgi film izlerken ben de onlara eşlik ediyorum. Esprilere, konulara dikkat ediyorum. Bazen de ben de bir şeyler öğreniyorum. En son kaptığım bilgi de 'Yürüyen Ağaçlar' oldu! Hemen yürüyen palmiyeleri araştırdım. Yüzüklerin Efendisi filmindeki Ent'leri ben de gördüm ama o filmdi sonuçta, benim bahsettiğim gerçekten yürüyen ağaçlar... Orta ve Kuzey Amerika'nın tropik yağmur ormanlarında görülen palmiyelerin orjinal adı Socratea Exorrhiza imiş. Ağacın toprağının zamanla aşınması nedeniyle ya da güneşe daha iyi ulaşabilmek amacıyla yeni kökler üretip, 1-20 metre kadar alanda yer değişikliği yapabiliyormuş. Tabi bu öyle bir anda, bir günde olabilecek bir şey değil. En az bir yılda bu mesafeyi kat edebiliyormuş. Doğada mucizeler bitmiyor işte... Maalesef insanlar bu ağacın köklerini koparıp ticarete döküyorlarmış. Yürüyen ağacın köklerinin iç kısımları afrodizyak olarak satılıyormuş. Bu gidişle bu ağaçların da kökü kuruyacak gibi duruyor. Doğaya saygı...Doğaya...

Yağmur'un Gözyaşları

Daha dün gece taze taze bitmiş bir kitap ile buradayım. Bu defa ertelemek istemedim. Aslında hiç ertelemek istemiyorum ama hep bu işler güçler işte... Daha sırada bekleyen kitap yorumlarım sürüyle... Hiç bir tanesine haksızlık olmasın ama bu kitabı taze taze yorumlayacağım. Yağmur'un Gözyaşları bir Uğur Gökbulut kitabı. Kapak ve arka yazısını okuyarak almaya karar verdim, tahmin ettiğim gibi bir hikaye değildi açıkçası. Annesine hitaben 'toparlanırım anne, sen beni yine de iyi bil anne' gibi cümlelerden nedense kader ortağı bir anne kız hikayesi okuyacağımı sanmıştım. Ben Yağmur'un hikayesini okudum. Kitabın her yeni bölümünde 'hah şimdi annesi de benzer olayları yaşadığını anlatacak' diye bekledim durdum. Yağmur'un annesi çocuklarına öyle sevgi dolu, öyle fedakar ki onun da geçmişinden acılar var sanmıştım ama yokmuş. Ya da varsa da yazar bize anlatmadı :)Yağmur sevdiğini bir trafik kazasında kaybediyor ve acısını içine atıyor. Hayattan koptuğu haftalar aylar ardından ailesi için...